Meksyk i inne kraje

Zdj. Taste & Travel

Zobaczyłam w Internecie zdjęcie opery w Sydney. Obok było inne. Białe talerze stojące na suszarce do naczyń  ktoś przyrównał do tego słynnego budynku. Przypomniało to mi o moim wielkim marzeniu…💜💜💜

Opera w Sydney. Ta słynna budowla, która wygląda jak żagle jachtów dokujących w pobliskich portach. A może jak muszle małży o ostrych brzegach? Bryła opery zaprojektowana przez Duńczyka Jørna Utzona przyjęła kształty, których architektura wcześniej nie znała.

.

Nie do opisania.

Do zobaczenia.👀

Moje wielkie marzenie.

Chyba zaczynam tęsknić.💗

Do dawnego świata. Ale jeszcze trudno mi samej przed sobą się do tego przyznać. Bo – tak naprawdę – nie wiem, czy jestem gotowa na ten powrót?

Oprócz tego, że mam świadomość krążącego wirusa, nie mogę narzekać. Mniej pracy, więcej czasu, pasji, odpoczynku.

Dawno nie byłam tak szczęśliwa, ale….

No właśnie.  Kiedy zobaczyłam zdjęcie opery, nagle zapragnęłam móc znaleźć się tam. Właśnie teraz. Natychmiast.💜💜💜

Jest powiedzenie: „Jeśli chcesz rozśmieszyć Pana Boga, powiedz mu o swoich planach”.

Wyszłam dziś na spacer z Nim porozmawiać. I powiedziałam o swoim marzeniu. A Bóg na to kula się ze śmiechu. 😂 A ja -po krótkiej chwili przemyślenia – wraz z nim.

- Dziecko. Czy ty nie widzisz co dzisiaj dla ciebie przygotowałem?

Rozejrzałam się uważniej.👀

Żółte jak słońce w pustynnej Afryce pola rzepaku.  Słodkawy aromat tej oleistej rośliny dający ukojenie zmysłom.

Nad nim trzepot skrzydeł nieznanego ptaka. Miękki, ale dość wyrazisty, aby przenieść mnie na chwilę na pokaz sokolników w Parku Natury Palmitos na Wyspach Kanaryjskich.

Idę dalej. Mijam rozległe pastwisko, przypominające pola golfowe w Szkocji.

Pod stopami piasek. Suchy jak Wielki Step w Mongolii.

Rozlega się cykanie świerszczy.  Odgłos wydawany przez te owady przypomina cykady w Meksyku.  Uspokajam się tym dźwiękiem.  Jest tak cicho. Prawie tak, jak w dżungli amazońskiej. Chociaż ciszy tamtejszej dziczy nie da się porównać z niczym. Ponoć.

Tam też chciałabym pojechać.💜💜💜

-Jeszcze ci mało? -pyta Bóg. Zsyła zefirek i obsypuje mnie płatkami kwitnącej na biało jabłonki. Wyglądają jak śnieg w Grenlandii. Tylko są bardziej aksamitne, kiedy je dotykam. I cieplejsze. Bo w Grenlandii jest zimno. I jest mało ludzi. Tak mało, jak teraz tutaj.

Idę dalej. Sama.

I myślę sobie, że szczęście jest kwestią wyobraźni. I mojego wyboru.😐😏😊

Mogę narzekać, że świat się zatrzymał. A wraz z nim zmniejszył się dostęp do wielu czynności i dóbr, bez których -wydawało się – nie możesz się obejść.

Ale mogę też…

Wow!!!🙆🙏🙏

Mogę zachwycić się pięknem tego, co dzisiaj mi dane.

                                                            💗💗💗

             Na moim Zielonym Wzgórzu powiało jak nad Pacyfikiem. Taką bryzę muszą odczuwać mieszkańcy Santa Barbara w Kalifornii i innych nadoceanicznych miast.

Przygasły fiolet rodzącej się na nowo lawendy przeniósł mnie do Prowansji.

Ten poranek zabrał mnie na pięć kontynentów. Została tylko…wymarzona Australia.

Wróciłam do domu.

Wysączyłam aromatyczne cappuccino. Włączyłam laptopa. A tam połączenie …z Australią.

Przecież mój nauczyciel systemu Calligraphy jest z Australii!!!

I właśnie będę ćwiczyć z nim i kilkuset innymi ludźmi z całego świata. To prawie tak, jakbym tam była. 

W Australii.

Czy można chcieć więcej?💜

Zdj. Taste&Travel